“Eenmaal aan tafel vroeg mijn jongste wat ik vandaag had gedaan. Op zich leuk, want dat heeft hij me nog nooit gevraagd. Ik kan er alleen geen goed antwoord op geven. Best gek, want ik moet een kind van 7 toch wel kunnen uitleggen wat ik de afgelopen 10,5 uur heb gedaan op kantoor?
De waarheid is dat ik me met zo veel verschillende uiteenlopende zaken heb beziggehouden, dat het één wazig geheel is geworden. En eerlijk gezegd is dat niet het antwoord waar ik gelukkig van word. Dat is ook niet de reden waarom ik ondernemer ben geworden.
Ik weet als geen ander dat succesvol ondernemen draait om kansen benutten en constant vernieuwen. Dat is het spel en dat maakt het leuk. Dan kan ik tegen mijn zoon vertellen dat papa vandaag leuke gesprekken heeft gevoerd met zijn klanten. Leg ik later wel uit waarom bedrijven goede verzekeringen nodig hebben.
Maar dan moet ik mijn handen wel vrij hebben om de kansen die ik zie te kunnen benutten. En dat blijkt lastiger dan verwacht. Een kwestie van prioriteiten stellen? Dat denk ik niet. Nee, die koffer van mij is gewoon te zwaar beladen.
Verlichting. Dat is het toverwoord. Mijn koffer moet voor een deel worden geleegd. Minder in de operatie, minder administratieve werkzaamheden. De noodzakelijke verlichting die mij het plezier van ondernemen terug gaat geven.
Toch maar eens kijken of ik een deel van mijn administratieve werkzaamheden ergens anders kan onderbrengen.
Iemand nog tips ;)?”